Anoniem

Anoniem

Ik was geobsedeerd door eten, ik stond op met het idee ‘eten’ en ging ermee slapen. Dit controleerde mijn hele dag. Ik heb heel lang gewacht met hulp zoeken omdat ik dacht:’Hey, je bent gewoon dikker, dus dat is normaal, het is normaal dat je non-stop aan eten denkt.’ Nee, dit is dus niet normaal. Ik ben zo blij dat ik heb durven uitspreken dat ik hulp nodig had en deze ook effectief kreeg. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik voel me nu al deels bevrijd van al deze gedachten. Ik besef nu dat 1 voedingsmiddel je niet gezond of ongezond maakt, mijn eetbuien zijn onder controle doordat ik de triggers heb leren vinden en ik kan nu zonder schaamte praten over eten.